Elena Ponzetti, senior inspecteur (dierenarts)
Ik ben 19 jaar geleden bij één van de rechtsvoorgangers (RVV Rijksdienst voor de keuring van Vee en Vlees) van de NVWA gestart en werkte toen in het slachthuis. In die functie werkte ik ook vaak samen met een andere voorloper van de NVWA, de Algemene Inspectiedienst (AID). Met een andere bedrijfscultuur dan die van de toenmalige RVV in aanraking komen vond ik toen heel leuk. Vooral omdat ik daardoor ook leerde kijken vanuit een ander perspectief. De RVV was niet divers samengesteld en had een nogal gesloten bedrijfscultuur. Dat is handig voor een manager, omdat je veel dezelfde soort mensen hebt die hetzelfde over de uitoefening van hun werk denken, maar het risico is dat er een tunnelvisie kan optreden en dat men niet open staat voor anderen of andere manieren van werken.
Bruggen bouwen tussen diversiteitsbeleid en de werkvloer
In 2005 ben ik als dierenarts bij de Rotterdamse haven gaan werken. Ik bepaal als dierenarts of een partij vlees geschikt is voor de invoer in de EU. Zo niet, dan beslis ik welke actie ondernomen moet worden. Het viel mij op dat de bedrijfscultuur daar meer open is en ik kon dat eerst niet plaatsen. Maar het kwam doordat er veel meer verschillende nationaliteiten bij de afdeling Import werkten, waardoor er meer diversiteit is in de teams. Ik werd me ervan bewust dat diversiteit belangrijk is voor een goede werksfeer. In 2011 ben ik in contact gekomen met collega’s die zich binnen de Rijksoverheid bezig houden met diversiteit en inclusie. Het ging om "hoe ervaren we vanuit de werkvloer het beleid van P&O op dat gebied?". Het doel was bruggen bouwen tussen het diversiteitsbeleid van P&O en de situatie op de werkvloer en ik zag dat als een aanvulling op mijn werk. Wat ik toen wilde bereiken, was in de hele organisatie de gesloten cultuur doorbreken. Er werden toen bijvoorbeeld grappen gemaakt over andere culturen en andere geaardheid. Nu moet een grapje op de werkvloer kunnen, maar als de ander aangeeft daar moeite mee te hebben, dan moet er ook het respect zijn om te stoppen. Iedereen moet de kans krijgen zich gewaardeerd te voelen als onderdeel van de organisatie en zich vrijelijk kunnen ontwikkelen. Ik wilde mij naast mijn werk hiermee bezighouden en ben ik er in geslaagd hierover met mijn leidinggevende tot goede afspraken te komen. Concreet wilde ik dat de collega’s leerden begrijpen dat wij verschillende achtergronden hebben en dat juist het benutten van de verschillen en het uitwisselen van ervaringen het team op een hoger niveau kan tillen. Ik wilde van toegevoegde waarde zijn voor de NVWA en gelukkig vonden mijn toenmalige en huidige leidinggevende dit ook van belang. Daarom heb ik einde 2011 'Roze in Groen' opgericht, dit is nu een netwerk over verschillende departementen heen.
"Diversiteit is uitgenodigd worden op een feest, inclusiviteit is op dat feest gevraagd worden om te dansen!"
Vanuit de LHBTI (lesbisch, homoseksueel, biseksueel, transgender en interseksuele personen) achtergrond willen wij bewustwording kweken dat een inclusieve en sociale organisatie begint met aandacht voor de minderheden die er werken en met het leveren van een bijdrage aan pluriformiteit en inclusie. Daar heeft ieder een eigen verantwoordelijkheid in en uiteindelijk profiteert iedereen daarvan. Het gaat er niet om groepen te creëren of minderheden te bevoordelen, maar juist de uiteenlopende ervaringen bij elkaar te brengen om een werkvloer te creëren waar iedereen zich veilig voelt, zichzelf kan zijn en een bijdrage kan leveren op zijn eigen niveau dankzij de open en toegankelijke cultuur.
Dat waren de eerste stappen op weg naar inclusie
In de eerste jaren sprak ik met collega's van andere ministeries voornamelijk over diversiteit, en werden de verschillen tussen de doelgroepen benadrukt. Gaandeweg ging het over de vraag: "krijgen onze medewerkers de kans om verschillend te zijn?". Dat waren de eerste stappen op weg naar inclusie, wat betekent dat elk verschil er mag zijn en dat de nadruk niet ligt op het verschil maar op het geheel. Ik zie diversiteit als uitgenodigd worden op een feest, inclusiviteit is op dat feest gevraagd worden om te dansen! Sinds 2014, het jaar dat 'Roze in Groen' op de agenda heeft gestaan van de directieraad, is er meer aandacht voor diversiteit en inclusiviteit binnen onze organisatie. De toenmalige hoofdinspecteur Veterinair en Import Nicole Kroon heeft diversiteit binnen het hoger management van de divisie echt op de kaart gezet. Door te luisteren naar de werkvloer en aandacht te schenken aan de werkomstandigheden heeft ze de medewerkers het gevoel gegeven dat je jezelf kan zijn, gehoord, gezien en gewaardeerd wordt. En de huidige leiding gaat verder op dit spoor.
Roze zaterdag 29 juni in Venlo
Diversiteit en inclusie staan nu breed op de agenda en ik heb vanuit het netwerk 'Roze in Groen' tegenwoordig zelf budget en een aanspreekpunt in de directieraad van de NVWA (directeur Bedrijfsvoering). Ons netwerk werkt aan een Rijksoverheid waar je jezelf kan zijn zonder dat je hierdoor buiten de boot valt. We wisselen ervaringen uit en doen aan kennisdeling. We organiseren activiteiten waarbij mensen elkaar kunnen ontmoeten zonder angst voor afwijzing. Ook vragen wij aandacht voor inclusieve werving en selectie. Dat is nieuwe medewerkers selecteren met oog voor de talenten van eenieder en bewustzijn van je eigen 'norm-bril'. Als Rijksoverheid presenteren we ons voor de 2e keer op de Pride Amsterdam in augustus en dit jaar voor de achtste keer op de Roze Zaterdag, die dit jaar op 29 juni in de gemeente Venlo is. Het thema dit jaar is 'Ik hou van jou!' We staan daar om te laten zien dat de Rijksoverheid een weerspiegeling is van de maatschappij en dat je mag zijn wie je bent op de werkvloer.
Als medewerkers van de overheid dragen wij met trots een voorbeeldrol uit voor het creëren van een inclusieve en veilige werkomgevingen waar je jezelf kunt zijn, je gehoord, gezien en gewaardeerd wordt. Dat maakt ons werk meer ontspannen omdat men zich niet hoeft te verschuilen achter een façade en niet wordt beoordeeld op wie men is maar op wat men doet.
Roze zaterdag is voor mij een geslaagde dag als ik mooie gesprekken heb gehad over mijn dagelijkse werk. Dat ik mag vertellen wat de NVWA als organisatie doet en de leuke facetten van ons werk mag vertellen. Vorig jaar sprak ik een mevrouw die zei” Dank dat jullie er zijn als NVWA en ons voedsel veilig houden!” Dan heb ik een geslaagde Roze Zaterdag!